İLK KİTAB, İLK SEVİNC, İLK DƏRS
(ibrətamiz hekayət)
Kitabımın çapdan çıxmasını Mərkəzi kitabxanada işləyən şair həmkarım Ələskər Cəfər verdi. Bakıya yola düşdüm. İnanmırdım, mənə elə gəlirdi, yenə də aldadacaqlar. Gedib soruşacaqdım, deyəcəkdilər, nə kitab, nə filan, yox belə şey.
Nəşriyyata getdim, məlum oldu, yalan deyilmiş kitab çapdan çıxıbmış! Nəsr şöbəsinin Elçin (bu Elçin sonralar ovcumdakı cizgilərə baxıb mənim heç vaxt yazıçı olmayacağımı deyəcəkdi. Mən adının Elçin olduğunu bilirdim, amma Şahbaz Xuduoğlu Eldar olduğunu dedi) adlı əməkdaşı dedi, çıxıb, ancaq bizə siqnal nüsxəsini verməyiblər. Get “Qızıl Şərq” mətbəəsinə, direktor qadındır, otağı ikinci mərtəbədədir, ona hörmət elərsən, iki-üç nüsxə verər.
Çəkinə-çəkinə soruşdum:
– Nə qədər?
– İyirmi beş manat! – Elçin gözünü qırpmadan dedi.
Sevincimdən qanadlanıb uçurdum, həyəcandan az qala ürəyim yerindən çıxacaqdı, tezliklə kitabımı görəcəkdim! Qalxacaqdım ikinci mərtəbəyə, iyirmi beş manatla vidalaşacaqdım, – az pul deyildi, amma heyfislənmirdim, cibimdəki bütün pulları verərdim, təki tezliklə kitabımı görüm, – qadın da kitabımdan iki-üç nüsxə verəcəkdi. Yəqin təbrik də eləyəcəkdi. Sonuncu ritual olmasaydı da olardı, vacib deyildi, təki kitabımı versin. Mətbəəyə doğru uçanda belə düşünürdüm.
Gəldim mətbəəyə, qalxdım ikinci mərtəbəyə. Səsindən metal soyuqluğu yağan qadın yox, deyib durdu, haçan satışa verərik, onda alarsan, bura mətbəədir, kitab mağazası yox! Mənim dəlillərimi, – illərlə bu kitabın həsrəti ilə yaşadığımı, uzaq yolu gedib gəlməyin çətin olduğunu eşitmək belə istəmədi. Hörmət eləmək təşəbbüsündə bulunmağım, yəni iyirmi beş manatla vidalaşmağa hazır olduğumu bəyan eləməyim vəziyyəti dəyişmədi, əksinə, işi tamam korladı. Qadın məni rüşvət verməkdə ittiham elədi. Dərhal otaqdan çıxmaramsa, milis çağıracağını dedi.
Suyum süzülə-süzülə çıxdım otaqdan, əsəblərə işləyən bu səsdən qaçıb qurtarmaq istəyirdim. Qadın ikicə dəqiqənin içində həyatı, yaşamağı gözümdən salmışdı. Müəllifin ilk kitabını istəməsi qəbahət idimi? Bunca ümidlə yanına gələn müəllifə ilk kitabından heç olmaya bircə nüsxə verəndə nə ollacaqdı?
Məni ən çox ağrıdan buydu, qadın başqalarının sevinməsini istəmirdi. Ona həzz verən ümidlə, arzuyla yanına gələnlərə əzab vermək idi. Başqalarının kədərlənməsindən, əzab çəkməsindən həzz alırdı.
Martin soruşur: “Yenədəmi səni əzişdirdilər?” “Yox, – deyirəm, – bu dəfə qəlbimə girdilər, tapdaladılar!”
Çölə çıxanda qapıçı halımı hiss elədi.
– Sənə nə olub? – soruşdu.
– Heç, – dedim.
Qapıçı əl çəkmədi:
– Kitabını istədin, vermədi?
– Hə, – köks ötürüb dedim.
– Nə qədər verirdin ona?
– İyirmi beş manat.
– Nə təər adamlarsız! Kitabdan ötrü kimin yanına gedirsən?! On manat ver bura!
On manat verirəm və onca dəqiqədən sonra qapıçı “Bahar küləkləri” adlı kitabımdan dörd nüsxə gətirib verdi.
Bu mənim kitabım idi! On illərlə qarşıma kötük diyirlədənlər, əjdaha kimi yolu kəsib yol verməyənlər heç nəyə nail ola bilmədilər. Mən çap olundum, yazılarım işıq üzü gördü!
Mətbəədən vağzala qədər piyada getdim və yolda azından on dəfə dayandım, portfeldən kitabı çıxardır, baxır, təzədən yoluma davam eləyirdim. 35 qəpiyə olan bu kitab yeddi min tirajla buraxılmışdı. Ön tərəfindəki üz qapağında kitabın adı, o cümlədən müəllifin, yəni mənim adım, arxa qapağında isə foto şəklim var idi.
Çox da sevinə bilmədim. Vilayət Quliyev “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzetində “Müəllifin ilk kitabı” seriyasından çap olunan kitablar haqda yazdğı yazıda demək olar hamını tərifləmiş, təkcə “Bahar küləkləri”ni tənqid eləmişdi. XXI əsrin astanasında oxuculara yumruq davası, göz yaşları, ekzotik koma və sair təqdim eləyən müəllifə layiqincə divan tutmuşdu.
O vaxtlar belə bir tənqid əyalətdə yaşayan gənc müəllifin üzünə qapıları bağlamaq üçün kifayət idi. Yolumu kəsən əjdahalara da əsas vermişdi.
Mənbə və müəllif: Aslan Quliyev
ASLAN QULİYEVİN DİGƏR YAZILARI
>>>> ƏN ÇOX OXUNAN HEKAYƏ <<<<
Mustafa Müseyiboğlu adına kitabxana
===============================================
<<<< WWW.YAZARLAR.AZ və WWW.USTAC.AZ >>>>
Əlaqə: Tel: (+994) 70-390-39-93 E-mail: zauryazar@mail.ru
