İLHAM QAZAXLI ÜMUMBƏŞƏRİ ŞAİRDİR Salam olsun, çox dəyərli oxucum. Uca Yaradana dünyadakı kəlmələrin sayı qədər şükürlər olsun ki, yenidən sizlərlə görüşmək nəsibimiz oldu. Qəzənfər, sözündən təzə söz doğur, Şərdən yalan doğur, haqdan düz doğur. Hər yerdə analar oğlan, qız doğur, Qazaxda analar şair doğurlar! Qəzənfər Məsimoğlundan gətirdiyim bu gözəl misralarla söhbətimizə giriş vermək istəyirəm. Bəli, Əliağa Şıxlinskini, Səməd Vurğunu dünyaya bəxş edən şıxlılar, şahsevənlər, ustaclılar, aşıqlılar yurdu Qazax elində müasirimiz olan İlham Qazaxlı kimi daha bir mükəmməl şəxsiyyət, ümumbəşəri şair, “haqq aşığı” doğulub, boya-başa çatmışdır. Azərbaycanın ali təhsil ocaqlarından birində dəqiq elmlər üzrə təhsil alsa da insanlığa sözlə xidmət etməyi qarşısına məqsəd qoymuş və hal-hazırda bu vəzifənin öhdəsindən layiqincə gəlməkdədir. Bu məsələyə bir neçə yazımda və yeri gəldikcə müxtəlif tədbirlədə baş tutan söhbətlərimdə toxunmuşam. Burada da Vahid Əzizin adını çəkməklə bir daha xatırlatmaq istəyirəm ki, dəqiq elmlər sahəsində təhsil almış şəxslərin ədəbi fəaliyyəti həmişə orijinallığı ilə seçilir. İlham Qazaxlı da belə xüsusi istedad sahiblərindən biridir. Qələmlə və ya qələmsiz yazmasından asılı olmayaraq istənilən məsələyə ədalətli və obyektiv mövqeyi ilə seçilən dəyərli söz adamı Rəşad Məcidin şairin 50 illik yubileyi ilə bağlı Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin “Natəvan” adlı zalında keçirilən tədbir zamanı dediyi: “İlham Qazaxlı şəxsiyyəti və yaradıcılığı bir-birini tamamlayan şairdir…” – fikri üzərindən söhbətimi davam etdirərək bildirmək istəyirəm ki, doğulduğu aydan tutmuş, böyüyüb boya-başa çatdığı elə qədər həyatındakı bütün mövcud amillər məhz bu cür bitkin, kamil şəxsiyyət, cəmiyyət üçün faydalı insan yetişdirməli idi. Böyük əminliklə vurğulamaq istəyirəm ki, İlham Qazaxlının başqa yolu olmayıb. İlham Qazaxlı, ya da İlham Qazaxlı! O istənilən bir sahədə məşğul olsaydı eyni uğuru yenə təkrarlayacaqdı. Şair haqqında belə ümumi sözlərlə qısa məlumat verdikdən sonra onun real həyat və fəaliyyəti haqqında kiçik bir arayış təqdim etməyə ehtiyac duydum. QISA ARAYIŞ: İlham Qazaxlı 13 may 1973-cü ildə Qazax rayonun Dağ Kəsəmən kəndində anadan olub. İlk təhsilini doğma kəndində aldıqdan sonra 1995-ci ildə Bakı Dövlət Universitetinin Tətbiqi riyaziyyat və İnformatika fakültəsini bitirib. Şeirləri müxtəlif mətbu orqanlarda müntəzəm olaraq dərc olunur. AYB və AJB üzvü olan şairin ədəbi yaradıcılıq fəaliyyəti “Qızıl Qələm” və “Ziyadar” kimi nüfuzlu mükafatlarla qiymətləndirilib. Əlinə qələm aldığı ilk günlərdən etibarən bu günədək fasiləsiz və stabil fəaliyyət göstərən İlham Qazaxlı 50 illik yubileyi ərəfəsində “Zəfər sevinci” adlı növbəti kitabı ilə oxucularını sevindirib. Söhbətimizin bu yerində Qəzənfər Məsimoğlunun – “Hər yerdə analar oğlan, qız doğur, Qazaxda analar şair doğurlar!” – misralarını təkrarən misal gətirərək qeyd etmək istəyirəm ki, Qazax kimi sazın, sözün xüsusi çəkisi, qədir-qiyməti olan eldə mən şairəm demək, hələ üstəlik “Qazaxlı” təxəllüsü götürmək özü bir şücaət, böyük məsuliyyət deməkdir. Mənim üçün ümumbəşəri şair olan İlham Qazaxlı bəlkə də yaradıcılığının ilk illərində “Qazax” adına söykənərək, – “dünyaya mən də varam, mən şairlər yurdu Qazaxdanam” – demək istəyirdisə, artıq çoxdan öz sözü ilə doğma Qazağını dünyaya tanıdır.
Şeirlərinin birində (İlham Qazaxlı. “Zəfər sevinci”. Bakı, “Elm və təhsil”, 2023, 304. s.191.) : Dayansın hücumu şərin bəşərə, Kökündən yamanlıq, pislik laxlasın! Çəkməsin insanı iblis məhşərə, Zalımın zülmündən Allah saxlasın! – deyən şair sözün əsl mənasında böyük amallar uğrunda çarpışdığını bir daha gözlər önünə sərir. Düz 50 il əvvəl Qazağın bəlkə də insanlar üçün ucqar, Ulu Tanrıya isə bir basamak daha yaxın olan Dağ Kəsəmən kəndində pərvəriş tapmış bir fidanın bu gün filizlənərək “min budaq” olması, dünyaya sözünü çatdırması, bir elin hüdudlarını aşaraq, cahana ününü yetirməsi, ümumbəşəri ideyalar carçısına çevrilməsi təqdirəlayiq haldır.
Yaxud başqa bir şeirdə (İlham Qazaxlı. “Zəfər sevinci”. Bakı, “Elm və təhsil”, 2023, 304. s.191.) : Suriya! Ey, köksü yanan məmləkət! Çəkilmir üstündən bir an fəlakət. Hər doğan sabahın qaranlıq saçır, Müqəddəs amallar səndən gen qaçır. … Bu misralar qeyri-ixtiyari böyük Səməd Vurğunun “Zəncinin arzuları” əsərini yadıma saldı. Özü param-parça olmuş bir məmləkətin sakini olan , bütün gəncliyini Qarbağ kimi dərd-bəla ilə mücadiləyə həsr etmiş şairin ümumbəşəri mövqeyi məhz belə olmalıdır. Bu qəbildən olan misalları sadalamaqla yazını daha da uzatmaq olardı. Ancaq “arifə bir işarə bəs eylər” misalına istinad edərək, sizi yormaq istəmirəm. Sonda onu qeyd etmək istəyirəm ki, mənsub olduğu ədəbi nəslin nümayəndələri arasında İlham Qazaxlı bütün məziyyətləri ilə seçilən qələm adamıdır. O sözün əsl mənasında bütün xırdalıqları fövqündə dayanan haqq aşığı (sazı olmasa da), ümumbəşəri şairdir. Bütün uğurlarından dolayı onu təbrik edir, yeni-yeni yaradıcılıq nailiyyətləri arzulayıram. Uğurlarınız bol olsun, İlham Qazaxlı! Yolunuz açıq olsun… Sona qədər həmsöhbət olduğunuz üçün təşəkkürümü bildirir, Uca Yaradandan hamınıza uzun ömür, cansağlığı, ailə səadəti arzu edirəm. Yeni-yeni görüşlərədək. Var olasınız. Uğurlarınız bol olsun. 03.06.2023. Bakı.
KİMİ Bu dünyada şah olasan, bəxtin gülə ,sevinəsən, Naümid olmayasan, əlacsız avarə kimi. * * * Qoyalar hökm edəsən,o sağlıq ola canında, Ğözəl imkanın ola, küllü- ixtiyarə kimi. * * * Acı nədi unudasan, yaxınına qoymayasan, Sirin söz eşidəsən, dərdlərinə çarə kimi. * * * Dərd gələndə yar olasan, inciməyə qoymayasan, Aşıb-daşa qövr eləyə, ürəyində yarə kimi. * * * Dörd tərəfin qohum ola, kənar nədi bilməyəsən, Sevəsən, seviləsən yaxın ciyərparə kimi. * * * Murad, sən də sadə dolan,qəti qoyma adına, Ləkə düşə kirlənəsən, ağ üstündə qarə kimi.
YAZDIQLARIM Baxıb od tuturam yazdıqlarıma, Yadda qalacammı, anlayammıram? Bəzən qaralayıb pozduqlarıma, Gülürəm, özümü danlayammıram. * * * Kimdisə, məni də çıxartdı yoldan, Bu sakit ömrümə vəlvələ düşdü. Bəzən bezikirəm bu qeylü-qaldan, İlahi, arxa dur, gör bu nə işdi. * * * Bacara bilmirəm özüm-özümlə, Nə dala çəkilib boş duranmıram. Tək-tənha qalanda gecə sözümlə, Qalıram ortada çaş, duranmıram. * * * Bəzən qar-sazaqlı, soyuq bir qışam, Sanki kimsə mənim qanımı içir. Elə bil gecələr daş daşımışam, Hər sözün ağrısı canımdan keçir. * * * Nə mala hərisəm, nə vara acam, Söz yükü çəkirəm, sözdən halıyam. Bilmirəm yazdığım nəylə qalacam, Bir onu bilirəm sözün quluyam.
YAZ Ay mənim ruhuma sığal çəkən yaz, Niyə gecikmisən, bilmirəm niyə? Tərslikdən canım da üşüyür bir az, Ruhum ki, isinmir, qızışmır deyə. * * * Mən sənə vurğunam, sənə deyəsən, Nəfəsini duysam, ruhum oynayır. İlahi, elə bil dirilirəm mən, Hər bahar gələndə qanım qaynayır. * * * Elə bil yox olur ağrı-acım da, Gül açır könlümdə bənövşə, nərgiz. Nə pislik, yamanlıq qalmaz yadımda, Nə də üzülmərəm bunlardan hərgiz. * * * Bir qarlı, şaxtalı gündə doğuldum, Mən qışı sevmədim, yaza vuruldum. Günəşdən güc aldım, odla yoğruldum, Mayam işıq oldu, axdım duruldum. * * * Nə yaman gecikdin, bu il nə yaman, Gəl gözlər danışsın, dillər dayansın. Tamam yoxa çıxsın çiskin, çən, duman, Gül gülü çağırsın, ruhum oyansın.
QARDAŞ (Avdı Qoşqara) Deyirəm, dünyanın halal insanı, Tək təmiz adamı sənsən, a qardaş. Anlayıb bilənə əzizi, canı, Qanmaza dumansan, çənsən, a qardaş. * * * Dumduru su kimi təmizdir adın, Ağrımaz başını dərdə salmadın. Halaldan doğuldun, halal yaşadın, Haramdan uzaqsan, gensən, a qardaş. * * * Görəndə bar verir arzun, muradın, Sevincdən uçmağa olmaz qanadın. Böyründə, başında qohumun, yadın, Sevincinə yarı, tənsən, a qardaş. * * * Üzündən bəllidir səmimiyyətin, Baxıram hər kəsə xoşdur niyyətin. Nə özün dəyişdin, nə xasiyyətin, Bir azca dəyişsən, dönsən, a qardaş. * * * Səni mən hər yerdə misal gətirdim, İzlədim, çox şeyi səndən götürdüm. Yaxşı nə bildimsə ruha ötürdüm, Ruhumda bar verən dənsən, a qardaş.
YAXINSAN (Həzi Həsənliyə) Ruhuma yaxınsan doğmalar qədər, Bilmirəm bu yanğı haradan keçib? Nə sənin Kəmərli ağlından gedər, Nə Murad Faxralı suyundan içib. * * * Allahın işindən baş açanmarıq, Biz adi bəndəyik, əmrə müntəzir. Ay Həzi, qismətdən heç qaçanmarıq, O, bizi axtarır, soruşur, gəzir. * * * Bir 9 may günü biz tanış olduq, Sevindik pul tapan uşaqlar kimi. Yüz dərdi adladıq, bax, yaşa dolduq, Ağardı saçımız dümağ qar kimi. * * * Bəlkə də o fikrə, ağla düşməzdik, Ümid də, Qorxmaz da bilir ən azı. Onlar olmasaydı, biz görüşməzdik, Bu da bir qismətdi, bu da bir yazı. * * * Həyatın pozulmaz qanunları var, Ondan asılıyıq, tabeyik biz də. Sən, mən icraçıyıq, ağadı onlar, Onlara bağlıdı taleyimiz də. * * * Ay Həzi, darıxma, üzülmə bir də, İncə dərəsinə səfər edərik. Yaxşıca dincəlib o gözəl yerdə, Doğma Faxralıya birgə gedərik.
NƏFS İnsanı pis tamah, pis nəfs öldürər, Bu yola düşdünsə, axırın yoxdur. Bəzən sevindirər, bəzən güldürər, Bəzən də bağrına sancılan oxdur. * * * Yağlı bir kəndirdir boynunda sənin, Gah səni incidər, gah darıxdırar. Nə qədər yığsan da doymaz gödənin, Qoymaz dincəlməyə, hey qarıxdırar. * * * Kənardan eybəcər görünə bilər, Amma ki, bu sənin ağlına gəlməz. Baxarsan, başına min bəla gələr, Nə olsun, ətrafda bir kimsə bilməz. * * * O, elə bir duyğudur, elə bir hissdir, Uydunsa qaynayır, azalmır, itmir. O, səni harama səsləyən səsdir, Şeytana bağlıdır, başından getmir. * * * Nəfsinə hakim ol, ey bəni-insan, Onun girdabında boğulma, ölmə! Bax, nəfsin önündə əyilsən, sınsan, Zəifsən, heç kimi günahkar bilmə!
KİMƏ NƏ?! Arzu bitməz, ömür az, Ölən ruhlar durulmaz. Mənim kefim sazdan saz, Ya da pisəm, kimə nə?! * * * Dünya böyük, naşı çox, Ağlı kəmi, çaşı çox. Dərdim köhnə, yaşı çox, Ona bəsəm, kimə nə?! * * * Ruhum, ənbər qoxuyar, Sözdən çiçək toxuyar, Könlüm, sənsiz oxuyar, Zil, ya pəsəm, kimə nə?! * * * Kasıb evdə doğulan, Bulaq kimi soğulan, Öz içində boğulan Sakit kəsəm, kimə nə?! * * * Utanıb, sonda gələn, Hər an yerini bilən, Tutaq ki, çoxdan ölən, Batan səsəm, kimə nə?! * * * Günah işə mən yadam, Cəhd eyləmə, ay adam! Öcəm, tərsəm, inadam, Ya da nəhsəm, kimə nə?! * * * Öz içimdə azıram, Hər gün nəsə yazıram. Canım, qəbir qazıram, Son nəfəsəm, kimə nə?!
YAĞIŞ Yağışı sevirəm, islanmağı yox, Sanki göz yaşıdı səbri daşanın. Gurultudan, tappıltıdan daha çox, Səsinə heyranam, bu tamaşanın. * * * Durub pəncərənin önündə bir an, Baxıb seyr edərəm bu mənzərəni. Yerin göylə bu təması hər zaman, Xeyli düşündürər, cəlb edər məni. * * * Damlalar yagışın daş-qaşlarıdır, İlahi, çox şükür cah- cəlalına. Yağış da Tanrının göz yaşlarıdır, Ağlayar həmişə yerin halına. * * * Bu yağış Allahın bir möcüzəsi, Yağmasa, bu dünya saralar, solar. Bəzən bezikdirər, yorar hər kəsi, Ancaq suya həsrət canlar həzz alar. * * * Nə qədər yağsa da, görünməz gözə, Dünyanı su basmaz, dünya sağ qalar. Yağış da, dolu da, qar da möcüzə, Vaxtında yağmasa dünya məhv olar.
ADAMLAR Ey Allaha yaxın olan, əqli kamil sağ adamlar, Qoymayın insanlıq ölə, qəlbi böyük, dağ adamlar. * * * Kömək olun, dayaq olun, sipər olun xurafata, Bu torpağa yiyə duran, arxa, sütun, tağ adamlar. * * * Bir görmədim bəhsə girə, kömək ola kasıblara, Ömrü boyu dalda qaldı, girəvədə ağ adamlar. * * * Baxıram ki, milçək kimi yaman artıb, lap çoxalıb, Xeyrə, şərə yaramazlar, el içində lağ adamlar. * * * Bu Vətəni qoruyun siz, üzü gülsün Muradın da, Ey yurduna bağlı olan, bir-birinə bağ adamlar.
AY ÜRƏYİM Bənzəməzsən, heç kimə sən, Yer üzündə, ay ürəyim. Can evimdə bir dənəsən, Əvəzin yox, mən nə deyim? * * * Sənlə nəfəs alıram mən, Sənə baglı bir ürəyəm. Sən olmasan, həmin gündən, De görüm, nəyə gərəyəm. * * * Sən ruhumun işığısan, Sönsən əgər, ruhum sönər. Ömrümün yaraşığısan, Solsan, canım buza dönər. * * * Tanrı sevən cüt bəndəyik, Qovuşmuşuq yaşamağa. Axır ki, bir bədəndəyik, Daha nə qoruq, nə qadağa. * * * Tanrı bizə bir can verdi, Dərdimizi bilə-bilə. Salamladıq neçə dərdi, Yola saldıq gülə-gülə. * * * Sanma, ömür əbədidir, Daimidir bizdən ötrü. Nə gedirsə, bizdən gedir, İncimə hər sözdən ötrü. * * * Dünya, sirli bir müəmma, Gözünü yum, bircə andır. Yaşa, dolan, çalış, amma, Sevmə onu, bir yalandır. * * * Nə yaşasaq, mükafatdır, Üç il, beş il, ona kimi. Bizə qalan təmiz addır, Qorumuşuq sona kimi. * * * Məyus olma, heç vaxt, gülüm, Nəvələrdir qalan sənə. Nə ayrılıq, nə də ölüm, Qaçılmazdır, inan mənə.
ÇƏKİR İnsanı dərd boğur, qarışır başı, Darda gah sıxıntı, gah ölüm çəkir. Üzümü yandırır gözümün yaşı, Gör, yazıq gözlərim nə zülüm çəkir. * * * Əlimi uzatsam, göylərə çatan, Elə bir yerdəyəm, işvə, naz satan, Gözəllər önümdə, əlimdə kətan, Nə ruhum oynayır, nə əlim çəkir. * * * Allah pis tamahı nəfsindən asıb, Ömrə qul olmuşam, özümü qısıb. Duyuram, içimi tor, qurum basıb, Nə içim isinir, nə çölüm çəkir. * * * Ay Murad, karvanın, köçün yoldadı, Görəcək günlərin hələ daldadı, Dilimin ucundan başım qaldadı, Bu dərdi nə ağlım, nə dilim çəkir.
DEYƏN Deyən soyuqlamışam, Üşüdürəm səhərdən. Sanki dinməz, sal daşam, Düşdüm deyən təhərdən. * * * Ağrılarım başqadı, Hamı bilir nədi bu. Qara günlər başladı, Limon, şirə, bir də su. * * * İştahım yoxa çıxıb, Hamı bürünüb yasa. Allah üzümə baxıb, Şirə var heç olmasa. * * * Gur yağışın bazıyam, Sel, su axır canımdan. O qədər çox razıyam, Hoya yetən xanımdan. * * * Neçə ildir dərdimi, Çəkir ömür yoldaşım. Mən bilmirəm sirdimi?! Şükür, ağrımır başım. * * * Həkim deyil, ay canım, Bir sadə müəllimdi. Vallah, billah, nə danım, Mənim vuran əlimdi. * * * Sizcə kimə borcluyam, Tanrıya, ya xanıma?! Bəlkə Tanrı qoruyub Calayıb can canıma.
MƏHƏBBƏT Kim deyir, ağlamaq, göz yaşı tökməkdir, məhəbbət. Əzizim, can evində sevda əkməkdir, məhəbbət. * * * Sevda ki var, ağılla, ruhla idarə olunur, Demirəm, ağlın alıb, sağ ruhu sökməkdir,məhəbbət. * * * Tələsməyib, min sehr ilə, ovsunla qəlb ovlayıb, Bənna kimi kərpic-kərpic can tikməkdir, məhəbbət. * * * Həya, abır olmasa, qiyməti olmaz sevdanın, Nə bilim, bəlkə də, abırı bükməkdir, məhəbbət. * * * Ay Murad, can verib, can aldığın şux baxışlının, Tək nazını yox, həm qəhrini çəkməkdir, məhəbbət.
İNCİMƏRƏM Səhvlərimi deyən olsa, Tez silərəm, incimərəm. Lap malımı yeyən olsa, Tən bölərəm, incimərəm. * * * Söz verdimsə, mən sözümə, Qul olaram, de üzümə. Yalan çıxsam, mən özümə, Ar bilərəm, incimərəm. * * * Düz işimi hey əyənə, Arxamca nələr deyənə, Mənə ölüm diləyənə, Can dilərəm, incimərəm. * * * Üzünə maska geyənə, Tam qaraya ağ deyənə, Məni başa düşməyənə, Off!!! Gülərəm, incimərəm. * * * Heç ərinmə, son halında, Cəfa çəksən, yar yolunda. Rahatca sənin qolunda, Bax, ölərəm, incimərəm. * * * Murada can vermisən,can, Sənlə nəfəs alır hər an. Əzizim, dərdinə dərman San, gələrəm, incimərəm.
DÜŞÜNCƏLƏR Yuz fikir dolaşır beynimdə indi, Azıram, yol tapıb çıxa bilmirəm. Elə bir zamandı, elə bir gündü, Dönüb dünənimə baxa bilmirəm. * * * O qədər qarışıq vaxta çatmışıq, Dərd-azar içində çabalayırıq. Ömür quş tək uçdu, sanki yatmışıq, İndi ayılmışıq, ay, gün sayırıq. * * * Nə vaxta acıdıq, nə də ömürə, Bir giley-güzara varmı vəsilə? Düşünə bilməzdik, qurd tək gəmirə, Zaman ömrümüzə qənim kəsilə. * * * Nə qədər səhvlərin günahı bizdə, Niyəsə, tənbəllik canımızdadır. Çox şey arzularıq fikirdə, sözdə, Əməldən yayınmaq qanımızdadır. * * * Bu da bir həyatdır, səhvi, düzüylə, Öyündük hər zaman öz pulumuzla. O qədər səhv etdik yadın sözüylə, Ərindik getməyə öz yolumuzla. * * * Bir dəfə gəlirik həyata yalnız, Səhvləri düzəltmək imkanımız yox. Tanrı qarşısında qalanda yalqız, Bax, aciz oluruq onda daha çox.
RUHLARLA SÖHBƏT İlk dəfə deyil ki, ayaq basıram, Yenə üz tuturam məzarıstana. İlk dəfə deyil ki, qulaq asıram, Ruhlarla aramda olan dastana. * * * Yuxuda görərəm, uzaqdan baxar, Mənə yaxın olan, simsar olanlar. Ayılsam, elə bil yadımdan çıxar, Gecə əhvalımı xəbər alanlar. * * * Deyirlər, ruhlar da izləyər səni, Bəzən çevrilərlər dayaqlarına. Elə hey qoruyar, gözləyər səni, İstəməz daş dəysin ayaqlarına. * * * Ruhlar yol ölçərlər, gedib, gələrlər, Göylərdən asılmış körpü salarlar. Burda nə baş versə, orda bilərlər, Çünki mələklərdən xəbər alarlar. * * * Bu fani dünyada ömrümüz qısa, Bizim ruhlara da yer verər göylər. Oğlumuz, qızımız gəlib nə vaxtsa, Yəqin bizləri də anar, yad eylər. * * * Ruhum sakitdirmi, bilmirəm vallah, Niyəsə rahatdır, məni incitmir. Ruhumla yaxınam, dostam, ay Allah, Hələ ki, yaşamaq həvəsim bitmir.
ÖLÜM YOLU Ayılırıq hər səhər, Yol tutub yeriyirik. Dərdimizi bir təhər, Unudub, kiriyirik. * * * Səhv eləsək ,bu yolda, Bu yolu qısaldarıq. Başımız qeylü-qalda, Səhvlə həmişə varıq. * * * Baş qarışır gülməyə, Həyasız bir bəndəyik. Göz yaşını silməyə, Əl yetmir, nə gündəyik?! * * * Hamı gedir bu yolu, Sərt yoxuşu, enişi. Nə sağı var, nə solu, Nə də geri dönüşü. * * * Gedirik, gülə-gülə, Arzu bitməz, kam çoxdur. Nə arzula, nə dilə, Bu yolun sonu yoxdur. * * * Ölüm yoludur, bu yol Otunu biçəcəksən!!! Şah ol, kim olursan ol! Bu yoldan keçəcəksən!!!
ZAUR USTAC: – USTACAM Müzəffər ordunun şanlı əsgəri, Ərənlər yurdunun ər övladıyam! Zalımın zülmünə təhəmmülüm yox, Babəklər yurdunun hürr övladıyam! * * * Ustadım Nəsimi, sözümüz sözdü, Ədalət, həqiqət bağrımda közdü, Ziyadar dühası bir deyil, yüzdü, Mövlalar yurdunun nur övladıyam! * * * Dərvişəm, müqqəddəs sayılır təkkəm, Hülqumdan yuxarı dayanır öfkəm, Od, ocaq diyarı tanınır ölkəm, Alovlar yurdunun nar övladıyam! * * * Unutma, şah babam Xətai başdı, Nadir şah, mətədə tərpənməz daşdı, İlham, nə keçilməz sədləri aşdı, İgidlər yurdunun nər övladıyam! * * * Tarixdə Nəbisi, Koroğlusu var, Gen dünya yağıya daim olub dar, Düşmən qarşımızda yenə oldu xar, Aslanlar yurdunun şir övladıyam! * * * Göydən Yer üzünə ərmağan, payam, Gündüzlər Günəşəm, gecələr Ayam, Ən parlaq ulduzdan törəyən boyam, Ozanlar yurdunun sirr övladıyam! * * * Ustacam, vətənim vətən içində, Axıb duruluruq zaman köçündə, Min bir anlamı var, adi “heç”in də, Aqillər yurdunun pir övladıyam!
DAĞLAR (Dağlara xitabən üçüncü şeiri) Tarix səhnəsində yetişdi zaman, Başlanmış bu çağın mübarək, dağlar! Hələ nə zəfərlər gözləyir bizi, Qutlanmış novrağın mübarək, dağlar!
* * * Dövranın gərdişi döndü, dəyişdi, Davadan doğulan ərlər yetişdi, Didilmiş yaralar tutdu, bitişdi, Üç rəngli duvağın mübarək, dağlar!
* * * Nə vaxtdır yol-iriz bağlı qalmışdı, Qoynunda yağılar məskən salmışdı, Canımı sağalmaz bir dərd almışdı, Sayalı qonağın mübarək, dağlar!
* * * Qurtuldu yağıdan zənburun, balın, Bir başqa görünür yamacın, yalın, Zirvəndən boylanır şanlı hilalın, Müqəddəs sancağın mübarək, dağlar!
* * * Haqqa nisbət tutub ulu Ələsgər, Andırıb, tanıdıb, bilib pərisgar, Hər səngər məbəddi, pirdi hər əsgər, Şuşa tək ocağın mübarək, dağlar!
* * * Ay Ustac, min şükür arzuna yetdin, “Dədə”n gedən yolu, sən də qət etdin, Dolandın dünyanı yurdunda bitdin, Doqquzu zər tuğun mübarək, dağlar!
ÜÇ QARDAŞ (Azərbaycan, Türkiyə, Pakistan qardaşlığına)
Bir qardaş sağında, biri solunda, Təpəri dizində, gücü qolunda, Qardaşlıq məşəli yanır yolunda, Yeni çağ başladır xan Azərbaycan! Türkiyə, Pakistan, can Azərbaycan! * * * Xətai amalı bu gün oyaqdır, Nadirin əməli bu gün dayaqdır, İlhamın təməli bu gün mayakdır! Yeni çağ başladır xan Azərbaycan! Türkiyə, Pakistan, can Azərbaycan! * * * Zamanla yaşadıq xeyli qeylü-qal, Görməsin bir daha bu birlik zaval, Dağlara biryolluq qayıdır Hilal, Yeni çağ başladır xan Azərbaycan! Türkiyə, Pakistan, can Azərbaycan!
DAĞLAR (Dağlara xitabən üçüncü şeiri) Tarix səhnəsində yetişdi zaman, Başlanmış bu çağın mübarək, dağlar! Hələ nə zəfərlər gözləyir bizi, Qutlanmış novrağın mübarək, dağlar!
* * * Dövranın gərdişi döndü, dəyişdi, Davadan doğulan ərlər yetişdi, Didilmiş yaralar tutdu, bitişdi, Üç rəngli duvağın mübarək, dağlar!
* * * Nə vaxtdır yol-iriz bağlı qalmışdı, Qoynunda yağılar məskən salmışdı, Canımı sağalmaz bir dərd almışdı, Sayalı qonağın mübarək, dağlar!
USTACAM Müzəffər ordunun şanlı əsgəri, Ərənlər yurdunun ər övladıyam! Zalımın zülmünə təhəmmülüm yox, Babəklər yurdunun hürr övladıyam! * * * Ustadım Nəsimi, sözümüz sözdü, Ədalət, həqiqət bağrımda közdü, Ziyadar dühası bir deyil, yüzdü, Mövlalar yurdunun nur övladıyam! * * * Dərvişəm, müqqəddəs sayılır təkkəm, Hülqumdan yuxarı dayanır öfkəm, Od, ocaq diyarı tanınır ölkəm, Alovlar yurdunun nar övladıyam! * * * Unutma, şah babam Xətai başdı, Nadir şah, mətədə tərpənməz daşdı, İlham, nə keçilməz sədləri aşdı, İgidlər yurdunun nər övladıyam! * * * Tarixdə Nəbisi, Koroğlusu var, Gen dünya yağıya daim olub dar, Düşmən qarşımızda yenə oldu xar, Aslanlar yurdunun şir övladıyam! * * * Göydən Yer üzünə ərmağan, payam, Gündüzlər Günəşəm, gecələr Ayam, Ən parlaq ulduzdan törəyən boyam, Ozanlar yurdunun sirr övladıyam! * * * Ustacam, vətənim vətən içində, Axıb duruluruq zaman köçündə, Min bir anlamı var, adi “heç”in də, Aqillər yurdunun pir övladıyam!
DAĞLAR (Dağlara xitabən üçüncü şeiri) Tarix səhnəsində yetişdi zaman, Başlanmış bu çağın mübarək, dağlar! Hələ nə zəfərlər gözləyir bizi, Qutlanmış novrağın mübarək, dağlar!
* * * Dövranın gərdişi döndü, dəyişdi, Davadan doğulan ərlər yetişdi, Didilmiş yaralar tutdu, bitişdi, Üç rəngli duvağın mübarək, dağlar!
* * * Nə vaxtdır yol-iriz bağlı qalmışdı, Qoynunda yağılar məskən salmışdı, Canımı sağalmaz bir dərd almışdı, Sayalı qonağın mübarək, dağlar!
* * * Qurtuldu yağıdan zənburun, balın, Bir başqa görünür yamacın, yalın, Zirvəndən boylanır şanlı hilalın, Müqəddəs sancağın mübarək, dağlar!
* * * Haqqa nisbət tutub ulu Ələsgər, Andırıb, tanıdıb, bilib pərisgar, Hər səngər məbəddi, pirdi hər əsgər, Şuşa tək ocağın mübarək, dağlar!
* * * Ay Ustac, min şükür arzuna yetdin, “Dədə”n gedən yolu, sən də qət etdin, Dolandın dünyanı yurdunda bitdin, Doqquzu zər tuğun mübarək, dağlar!
ÜÇ QARDAŞ (Azərbaycan, Türkiyə, Pakistan qardaşlığına)
Bir qardaş sağında, biri solunda, Təpəri dizində, gücü qolunda, Qardaşlıq məşəli yanır yolunda, Yeni çağ başladır xan Azərbaycan! Türkiyə, Pakistan, can Azərbaycan! * * * Xətai amalı bu gün oyaqdır, Nadirin əməli bu gün dayaqdır, İlhamın təməli bu gün mayakdır! Yeni çağ başladır xan Azərbaycan! Türkiyə, Pakistan, can Azərbaycan! * * * Zamanla yaşadıq xeyli qeylü-qal, Görməsin bir daha bu birlik zaval, Dağlara biryolluq qayıdır Hilal, Yeni çağ başladır xan Azərbaycan! Türkiyə, Pakistan, can Azərbaycan!
USTACAM Müzəffər ordunun şanlı əsgəri, Ərənlər yurdunun ər övladıyam! Zalımın zülmünə təhəmmülüm yox, Babəklər yurdunun hürr övladıyam! * * * Ustadım Nəsimi, sözümüz sözdü, Ədalət, həqiqət bağrımda közdü, Ziyadar dühası bir deyil, yüzdü, Mövlalar yurdunun nur övladıyam! * * * Dərvişəm, müqqəddəs sayılır təkkəm, Hülqumdan yuxarı dayanır öfkəm, Od, ocaq diyarı tanınır ölkəm, Alovlar yurdunun nar övladıyam! * * * Unutma, şah babam Xətai başdı, Nadir şah, mətədə tərpənməz daşdı, İlham, nə keçilməz sədləri aşdı, İgidlər yurdunun nər övladıyam! * * * Tarixdə Nəbisi, Koroğlusu var, Gen dünya yağıya daim olub dar, Düşmən qarşımızda yenə oldu xar, Aslanlar yurdunun şir övladıyam! * * * Göydən Yer üzünə ərmağan, payam, Gündüzlər Günəşəm, gecələr Ayam, Ən parlaq ulduzdan törəyən boyam, Ozanlar yurdunun sirr övladıyam! * * * Ustacam, vətənim vətən içində, Axıb duruluruq zaman köçündə, Min bir anlamı var, adi “heç”in də, Aqillər yurdunun pir övladıyam!
DAĞLAR (Dağlara xitabən üçüncü şeiri) Tarix səhnəsində yetişdi zaman, Başlanmış bu çağın mübarək, dağlar! Hələ nə zəfərlər gözləyir bizi, Qutlanmış novrağın mübarək, dağlar!
* * * Dövranın gərdişi döndü, dəyişdi, Davadan doğulan ərlər yetişdi, Didilmiş yaralar tutdu, bitişdi, Üç rəngli duvağın mübarək, dağlar!
* * * Nə vaxtdır yol-iriz bağlı qalmışdı, Qoynunda yağılar məskən salmışdı, Canımı sağalmaz bir dərd almışdı, Sayalı qonağın mübarək, dağlar!
* * * Qurtuldu yağıdan zənburun, balın, Bir başqa görünür yamacın, yalın, Zirvəndən boylanır şanlı hilalın, Müqəddəs sancağın mübarək, dağlar!
* * * Haqqa nisbət tutub ulu Ələsgər, Andırıb, tanıdıb, bilib pərisgar, Hər səngər məbəddi, pirdi hər əsgər, Şuşa tək ocağın mübarək, dağlar!
* * * Ay Ustac, min şükür arzuna yetdin, “Dədə”n gedən yolu, sən də qət etdin, Dolandın dünyanı yurdunda bitdin, Doqquzu zər tuğun mübarək, dağlar!
ÜÇ QARDAŞ (Azərbaycan, Türkiyə, Pakistan qardaşlığına)
Bir qardaş sağında, biri solunda, Təpəri dizində, gücü qolunda, Qardaşlıq məşəli yanır yolunda, Yeni çağ başladır xan Azərbaycan! Türkiyə, Pakistan, can Azərbaycan! * * * Xətai amalı bu gün oyaqdır, Nadirin əməli bu gün dayaqdır, İlhamın təməli bu gün mayakdır! Yeni çağ başladır xan Azərbaycan! Türkiyə, Pakistan, can Azərbaycan! * * * Zamanla yaşadıq xeyli qeylü-qal, Görməsin bir daha bu birlik zaval, Dağlara biryolluq qayıdır Hilal, Yeni çağ başladır xan Azərbaycan! Türkiyə, Pakistan, can Azərbaycan!
Ümumdünya Kitab və Müəllif Hüquqları Günü münasibətilə 1988-ci ilin May ayının 24-dən “Lenin yolu” qəzetinin 4-cü səhifəsində “Əməyə məhəbbət” adlı kiçik yazımla çıxdığım yolda təkcə ötən 2022-ci ilin hesabatını Sizlərə təqdim edir və bütün qələmdaşları təbrik edirəm. Uğurlarınız bol olsun, zəhmətkeş, cəfakeş əziz və gözəl insanlar!!!
64. Zaur Ustac “And olsun Qələmə” və insan ömrü. (Ayətxan Ziyad İsgəndərov haqqında), “Həftə içi”, 4 – 10 avqust 2022, say: 30 (3446), s.7.
65. Zaur Ustac – “And olsun Qələmə” və insan ömrü. (Ayətxan Ziyad İsgəndərov haqqında), “Bütöv Azərbaycan” qəzeti, 5 avqust 2022-ci il, say: 28 (455), s.8.
66. Zaur Ustac – “Ağ adam” (Rəşad Məcidin doğum gününə), “Həftə içi” qəzeti, 18-24 avqust 2022-ci il, say: 32 (3448), s.7.
67. Zaur Ustac – “Ağ adam” (Rəşad Məcidin doğum gününə), “Bütöv Azərbaycan” qəzeti, 19 avqust 2022-ci il, say: 30 (457), s.13.
68. Zaur Ustac – “Ağ adam” (Rəşad Məcidin doğum gününə), “Olaylar” qəzeti, 19-25 avqust 2022-ci il, say: 159 (4915), s.12.
69. Zaur Ustac – “Ağ adam” (Rəşad Məcidin doğum gününə), “Ədalət” qəzeti, 20 avqust 2022-ci il, say: 37 (5974), s.5.
70. Zaur Ustac – “Ağ adam” (Rəşad Məcidin doğum gününə), “Ədəbiyyat qəzeti”, 20 avqust 2022-ci il, say: 31 (5369), s.10.
71. Tuncay Şəhrili – “Nuranə Rafailqızı ilk kitabını təqdim edib”, “Bütöv Azərbaycan” qəzeti, 26 avqust 2022-ci il, say: 31 (458), s.19.
84. Zaur Ustac – “Ədəbiyyatımızın baş qəhrəman problemi” (Təranə Məmməd sirri “Sirr” ilə çözdü), “Həftə içi” qəzeti, 17-23 noyabr 2022-ci il, say: 44 (3460), s.7.
85. Zaur Ustac – “Araz” (Səmamız masmavi, göy üzü təmiz! Gözün aydın olsun, sevin a Təbriz!), “525-ci qəzet”, 23 noyabr 2022-ci il, say: 213 (6019), s.12.
86. Zaur Ustac – “Araz” (Səmamız masmavi, göy üzü təmiz! Gözün aydın olsun, sevin a Təbriz!), “525-ci qəzet”, 23 noyabr 2022-ci il, say: 213 (6019), s.12.
87. Zaur Ustac – “Araz” (Səmamız masmavi, göy üzü təmiz! Gözün aydın olsun, sevin a Təbriz!), “Türküstan” qəzeti, 29 noyabr – 5 dekabr 2022-ci il, say: 45 (734), s.11.
88. Əli bəy Azəri – “Zaur Ustac nasir kimi” (“BB” hekayəsi – böyük bir sahənin söz mənzərəsi), “Həftə içi” qəzeti, 8-14 dekabr 2022-ci il, say: 47 (3463), s.8.
89. Mina Rəşid – “Qırmızı yarpaqlı ağaclar” (Yazı şair, publisist Zaur Ustacın hekayələri, xüsusi ilə “Qırmızı yarpaqlı ağac” əsəri haqqında yazılıb), “Bütöv Azərbaycan” qəzeti, 9 dekabr 2022-ci il, say: 46 (473), s.15.
90. Baş redaktordan”, “Yazarlar” jurnalı, dekabr – 2022, say: 12 (24), s.3.
Qeyd: 20.04.2023-ə gəzmədiyim Azərbaycan rayonları; Qazax, Qusar, Astara, Lerik, Yardımlı, Cəbrayıl, Zəngilan, Qubadlı, Laçın. Ümumi Türk torpaqlarında ən çox görmək istədiyim yer Urgənc şəhəridir. Yəqin ki, bu yöndə ilk səfərim oraya olacaq. İnşəAllah. Bayramınzı mübarək olsun, əziz və gözəl insanlar!!!
Zaur Ustac (17 Aprel 2022) : – “İşıq elə işıqdır! Ağına da şükür, qarasına da…. Dəyərli yazarımız Əyyub Qiyas “Qara ışıq” kitabının ışıq üzü görməsi münasibətilə “Ziyadar” Mükafatına layiq görülüb. Zaur Ustac təqdimat anı…. Ziyanız daha gur, daha da parlaq olsun, dəyərli, Dostlar. Biz də baxaq, sevinək!!! Nurunuzdan Nur alaq!!! Var olun Allah Sizləri qorusun, Dostlar!!!”
Zaur Ustac öz sosial şəbəkə hesabında marqlı paylaşım edib.
MİN ŞÜKÜR Bir yaqut gizlidi sədəf dalında, Misli yox ölçülə sərraf dalında, Min kəlmə şəlləyib əlif dalında, Dildən dilə gəzdirənə min şükür… * * * Dədəm, babam nəğmə deyib, söz qoşub, Kəsə gedib, doğru deyib, düz qoşub, Məclis qurub, min oxuyb, yüz qoşub, Teldən telə gəzdirənə min şükür… * * * Ustac deyər, hardan gələr bilinməz, Ha deyilə, yeri dolar bilinməz, Gülər gözdən qəm süzülər bilinməz, Eldən elə gəzdirənə min şükür… 20.10.2016. Bakı.
